بروزترین وب نوشت

اتصالات محکم بین راس سلول مویی و زائده انگشتی سلول ها نگهدارنده مجاور وجود دارد. فضای نوئل ، جسم OHC را احاطه می کند (شکل 8-7b).

عصب رسانی سلول مویی

سلول های مویی اندام کورتی، عصب های آوران و وابران را دارا هستند . سلول های گانگلیون مارپیچی دوقطبی، جسم هر کدام از آنها که در کانال روزتنال قرار دارد عصب آوران را به سلول هایی مویی فراهم می کند. زوائد مرکزی (یعنی آکسون ها) این سلول ها از مادیولوس عبور می کند و از طریق سیناپس در هسته حلزون ساقه مغز از استخوان تمپورال خارج می شود. زوائد محیطی آنها از تیغه استخوان مارپیچی عبور کرده و بوسیله حفره هایی در غشاهای قاعده ای منتقل شده و وارد اندام کورتی شده و ایجاد سیناپس سمعک در سلول های مویی می کند.

سلول های گانگلیون مارپیچی نوع I دارای جسم بزرگ و هسته بزرگ و گرد هستند. در بعضی از گونه ها به غیر از انسان، جسم سلولی گانگلیون نوع I و زوائد اطرافشان ، دارای میلین می باشند. بر اساس نوع گونه، سلول های نوع I از % 85 تا% 95 از جمعیت سلول های گانگلیون مارپیچی تشکیل شده و منحصراً IHC ها را عصب رسانی می کنند. زائده محیطی هر سلول گانگلیونی نوع I یک habenula perforate را بیرون می دهد که مستقیماً به نزدیک ترین IHC رفته و تشکیل یک دکمه پایانه در پایه و یا ناحیه پایه ای – جانبی سلول مویی می دهد. این رشته ها، آوران شعاعی نامیده می شوند و بر اساس نوع گونه و موقعیت حلزون گوش ، هر IHC با حدود 10 تا 20 رشته تشکیل سیناپس می دهد. درون IHC مجاور به پایانه های عصب آوران، معمولا اجسام سیناپسی که توسط وزیکول های سیناپسی احاطه شده است، یافت می شود. سلول های گانگلیونی نوع II دارای جسم کوچک و هسته لوبولار در موقعیت غیرمعمول بوده و یا دارای میلین نازک هستند و یا بطور کلی میلین ندارند. سلول های نوع II شامل %5 تا %15 از جمعیت سلول های گانگلیون مارپیچی بوده و OHC ها را بطور انحصاری عصب دهی می کنند. این سلول ها بصورت جانبی در کانال روزنتال و نزدیک به مبدا تیغه استخوان مارپیچی قرار می گیرند. زوائد محیطی آنها habenula perforate را خارج کرده که از مسافت کوتاهی در دستجات مارپیچی داخلی عبور کرده و از بین پایه های ستون داخلی مجاور گذشته و پس بعنوان رشته های قاعده ای از نزدیکی کف تونل رد می شود. این رشته ها وارد یکی از دستجاب مارپیچ خارجی شده، در یک راستای پایه چرخیده و به اندازه 0/6mm قبل از تشکیل دکمه پایانه عصب در یک تعداد متنوعی از پایه های OHC (مثلاً 60-6) در یک یا تعداد بیشتری ردیف، حرکت می کند.

هر OHC با رشته های آوران متعددی (تعداد نامشخص) تشکیل سیناپس می دهد. درون OHC مجاور به پایانه های عصب آوران، اجسام سیناپسی یافت می شود (برای مثال در گونه هایی مثل انسان، خوک گینه ای و چین چیلا)، اما در دیگر گونه ها (مثل گربه) یافت نمی شود.

نورون هایی که عصب رسانی به سلول های مویی را فراهم می کنند، در ساقه مغز دارند (فصل 14). این نورون ها در کمپلکس های زیتونی شکل فوقانی هم سو و دگرگسو یافت می شوند، رشته های وابران از ساقه مغز خارج شده که به همراه بخش دهلیزی عصب دهلیزی- حلزونی (عصب هشتم) می باشد، سپس درون IAM به سمت بخش حلزونی حرکت می کند. در تمام پستانداران تعداد رشته های وابران عصب دهی کننده حلزون بسیار کوچکتر از تعداد رشته های آوران است، هر چند که تعداد دقیق تنها برای یک گونه گزارش شده است. در گربه، حدود 500 رشته وابران (متقاطع (یعنی دگرسو) و غیر متقاطع (یعنی هم سو) به هر IAM وارد می شوند.سپس رشته های وابران وارد دستجاب مارپیچی درون گانگلیونی شده که در حاشیه کانال روزتنال حرکت می کند. از نقطه ورودشان، این رشته ها هم بصورت راسی و هم قاعده ای حرکت می کنند. بسیاری از رشته ها در دستجاب مارپیچی درون گانگلیونی غیر میلینه هستند. گروه های کوچک یا منحصر به فرد رشته ها در چندین نقطه، با چرخش جانبی وارد تیغه استخوان مارپیچی می شوند. این رشته ها از درون habenula perforate به همراه رشته های آوران عبور کرده و وارد اندام کورتی می شوند.

رشته های وابران به سمت IHC ها چرخیده و وارد دستجاب مارپیچی داخلی یا تونل مارپیچی می شوند و پیش از تشکیل سیناپس در رشته های آوران شعاعی که به نوبه خود در پایه های IHC ها سیناپسی تشکیل می دهند، مسیر متنوعی را حرکت می نماید. رشته های وابران به سمت OHC ها پیش از عبور از habenula perforate میلین دار می شوند.